Coś ważnego. Przerwa?

Czasem w życiu zdarza się tak, że szybko podejmujecie decyzje i robicie coś, o czym wcześniej nie myśleliście. Macie JAKIŚ plan w głowie i nieważne jest na razie, jak go zrealizujecie, najważniejsze jest, żeby zacząć. Reszta sama jakoś pójdzie.

Lipcowe popołudnie. Jest bardzo gorąco, siedzę z moją przyjaciółką w naszej ulubionej pijalni alkoholu w Kato (Lorneta pozdrawiam!:)) i rozmawiamy. O wszystkim, jak to z przyjaciółmi bywa. Ja mówię jej o swoich marzeniach, ona mówi o swoich. Pijemy może trzecie piwo, nie pamiętam dokładnie. Nagle zaczynamy rozmawiać o tym, a co byłoby gdyby...właśnie, gdyby co?

Ta lipcowa, wydawałoby się błaha rozmowa doprowadziła nas do bardzo szerokich planów, które w zasadzie natychmiast chciałyśmy zrealizować. Na początku ja byłam sceptyczna a K, kipiała z zachwytu i przekonywała mnie, że to, co teraz powiedziałyśmy jest świetnym pomysłem. Po paru dniach role odwróciły się i to ja stwierdziłam, że tak, w sumie, czemu nie? K. ochłonęła i zaczęła poważnie się zastanawiać.

No dobra, ale nad czym tak myślałyśmy i ekscytowałyśmy się?

Po kolei.

Jest pewien pomysł, o którym nie śmiem Wam wspominać, bo to na razie tylko szalony pomysł. Ale ten pomysł wymaga pewnego wkładu pieniężnego, którego przeciętna osoba, po świeżo, co skończonych studiach raczej nie ma. Ja przynajmniej takiej osoby nie zmam, jeśli znacie taką, dajcie kontakt, z chęcią zapytam jak to zrobiła:) W Polsce z moimi dotychczasowymi zarobkami nawet nie zostałam upoważnia do podjęcia myśli na temat pomysłu, który w mojej głowie był od bardzo dłuższego czasu. No to co dalej?

Tak, podjęłyśmy szaloną decyzję wyjazdu do Norwegii, W ZIMĘ i zarobienie chociaż 1/3 tego, co jest nam potrzebne. Moja mama, kiedy usłyszała o tym, co mamy zamiar zrobić pokiwała głową. Jak to, jej ukochana córka ma wyjechać, na ile przepraszam? Na PARĘ MIESIĘCY? Otóż niemożliwe.

Możliwe mamo, właśnie pakuję ostatnie rzeczy do walizki:)

Nie mam pojęcia, co przyniesie przyszłość, nie mam pojęcia czy nam się uda i nie mam pojęcia, kiedy wrócę. Wiem tylko, że to będzie jedna z najbardziej szalonych rzeczy, jaką pewnie zrobię w swoim życiu. Ale czasem ryzyko popłaca, oby w tym przypadku tak było. Jest wiele przeciwności, którym musimy stawić czoło, bo wyjazd do Norwegii wcale taki prosty nie jest. To nie będzie sielankowe życie, na pewno.

Jest mi okropnie ciężko zostawiać to, co stworzyłam przez trzy lata, więc absolutnie nie mówię do widzenia, tylko do zobaczenia. Do Norwegii biorę swój zeszyt z przepisami, nieopublikowane zdjęcia i będę się starać, jak mogę, żeby na blogu pokazywały się od czasu do czasu przepisy, które dla Was przygotowałam. Nie obiecuję jednak, że tak będzie cały czas. Była to dla mnie trudna decyzja, ale czasem trzeba coś poświęcić dla dobra innej sprawy.

Mój instagram i facebook będzie informował Was, co aktualnie dzieje się u mnie tam, gdzieś w tej zimnej krainie, więc jeśli chcecie wiedzieć to koniecznie mnie obserwujcie:)

Życzcie mi powodzenia, wytrwałości i, co najważniejsze najlepszej przygody w życiu:) Wylatuje jutro, 10:20 z Pyrzowic, jakby ktoś chciał mi pomachać;)

Do zobaczenia Kochani!